Krótka historia dnia wczorajszego

Wczoraj wywiało nas do kina. Na Odlot w 3D. Oczywiście sala pełna dzieci.
Przed głównym filmem króciutki minifilmik o... bocianach dostarczających dzieci (ludzkie, szczeniaki, kocięta, krokodylęta?) które są "produkowane" przez chmury. Dobrze, że były te śmieszne 3d okulary to nie było widać, że płaczę.
Wyszliśmy z kina, oczywiście centrum handlowe pełne rodziców z dziećmi i kobiet w ciąży (niedziela - trzeba się wybrać do świątyni dobrobytu).
Wyjechaliśmy z CH Targówek w stronę Otwocka przez rondo w Zielonce (dziewczyny z Wawy i okolic napewno kojarzą) jak już zaczęło się ściemniać a w dodatku zaczynało padać. Jedziemy, patrzymy a tu w przeciwnym kierunku niż nasz domek stoi dziewczyna i łapie stopa. Nie byłoby w tym nic niezwykłego gdyby nie fakt, że dziewczyna tego stopa łapała z wózkiem dziecięcym i płacząc. Błyskawicznie z mężem obgadaliśmy rzecz, zawróciliśmy na rondzie i zatrzymaliśmy się. Pytam dokąd, mówi, że do Nieporętu - kompletnie nie po drodze, paliwa mamy niewiele, bo mieliśmy dopiero tankować, a w tamtą stronę stacja dopiero właśnie w Nieporęcie... No ale kto by zabrał dziewczynę z wózkiem stopem - mogłaby tak stać i do rana a ciemno, pada, dziecka szkoda. Zabraliśmy. Okazało się, że dziewczyna jedzie stopem aż z Garwolina... Wyglądała na jakieś 19 może 20 lat. I była w kolejnej ciąży. Jechała do matki po pieniądze, matka wyrzuciła ją z domu i zwyklinała. Dowieźliśmy ją gdzie chciała, oczywiście po drodze próbowała mi sprzedać jakieś swoje rzeczy, prosiła o pieniądze, kombinowała, że może byśmy ją zawieźli do Nowego Dworu (kto nie wie - sporo dalej), tam pożyczy pieniądze i potem z nami wróci do Nieporętu itd itp... odmówiłam. Chciałam pomóc, ale nie zamierzałam dać się wykorzystać. Ale o to mniejsza.
Całą drogę, jak ją wieźliśmy a potem pół drogi do domu ocierałam łzy. Jakie to niesprawiedliwe... my mamy warunki, żeby mieć dziecko, byłoby największym szczęściem, może nie miałoby wszystkiego, czego by zapragnęło, ale nie brakowałoby mu tego, co najważniejsze. A ona? Bez warunków do życia dla siebie i tego już narodzonego dziecka oczekuje kolejnego.
Wróciliśmy, zjedliśmy pyszną kolację przy świecach, wieczór nam upłynął miło i spokojnie, zapomniałam o dziewczynie z wózkiem.
Długo nie mogłam zasnąć, choć wcale nie myślałam o tamtej. Ale kiedy w końcu zasnęłam śnił mi się pozytywny test ciążowy z dwiema grubymi krechami. Sen był tak niesamowicie realistyczny, że obudziłam się z przekonaniem, że rzeczywiście jestem w ciąży - trwało to dosłownie kilka sekund zanim całkiem oprzytomniałam.

Tak sobie myślę... czy nawet w rocznicę naszego ślubu nie mogłam się uwolnić od wszechobecnych cudzych ciąż? Dlaczego każdego dnia mnie to prześladuje? I nie piszcie mi proszę, że na mnie też przyjdzie czas bo na chwilę obecną jakoś mnie to nie przekonuje.

Droga Pestko
Po pierwsze życze Ci żeby ten sen sie ziścił jak najszybciej:)
Tez mialam kiedys taki baardzo realistyczny( sniło mi sie że fryzjer pomylił farby do włosów i zafarbował mnie na blond, niby nic ale ja mam naturalnie czarne wlosy także byłby to w realu koszmar hi hi Smile

)
A co do Twojej "przygody" to rzeczywiscie była to sytuacja dająca do myślenia i od razu nasuneło mi sie coś jeszcze: u mnie na osiedlu jest pewna dziewczyna ma 21 lat i trójke dzieci, trzy córki 3 lata, 2 i roczek.Kiedys było mi jej żal bo jej mama jest alkoholiczka i nie wspiera jej ale to sie zmieniło...bo ona tez pije, całe trzy ciąże przechodziła pijana, ani razu nie odwiedziła ginekologa!!! po prostu jak sie poród zaczynał to szła dzwonić po pogotowie i tyle.Dziewczynki są zdrowe i śliczne, nie pomyślał by nikt że ich matka piła będąc w ciązy no i paliła.Żal mi tych córeczek.
Podziwiam Was że nie przejechaliście obojętnie obok tej dziewczyny, bo ludzie w wiekszości są bardzo nieczuli na los innych.
Sorki że sie rozpisałam, dopisze tylko że takich przypadków jest wiele jak ta dziewczyna z mojego osiedla, to smutne.

Ech... Pestuś... Nie będę Ci tego pisać, bo to żadne pocieszenie. A co do tej dziewczyny... Też tak myślałam, gdy widziałam młode w ciąży i to jeszcze zaawansowanej z papierosami, albo taką podchmieloną z 3ką dzieciaczków u boku :/ Aż się niedobrze robiło. I ten wielki żal - dlaczego akurat ona, a nie ja, dostała prezent od Boga i wcale Go nie docenia??????? Byłam wściekła! Bo może w pieniądzach się nie topię i luksusów nie mam, ale żyć się da, a co najważniejsze miłości od groma do przelania Smile

Ale tak sobie potem myślałam, że nie wolno mi tak myśleć... Nie każdy ma to, o czym marzy. Wiem, to okrutne, bo My marzymy, by kochać. Ale tak mi się wydaje, że Bo dał po równo, tylko każdy widzi inaczej. I że jest jakiś tam plan, który wkrótce zrozumiemy. To takie moje myślenie...
A co do filmu, to nasuwa mi się jedna myśl: ZAJĄC!!! TY ŚWINIOOOO!!! Very Happy

hehehehe

Pestuś - sen się spełni, a wiem, bo też mam często takie Wink

Całuję Cię kochana :*:*

Pestuś, niestety takich egzemplarzy jak spotkałaś nie brakuje...
ja do dziś nie moge zrozumieć dlaczego i po co dziewczyny w zaawansowanej ciąży pchają się w tatry!!!!! spotkałam kilka początkiem września na trasie do doliny pięciu stawów, a tak stromych kamienistych podejść nie brakuje!!!!
no ale moze i do nas uśmiechnie sie szczęście i zobaczymy 2 krechy;)

Pestuś kochana może to proroczy sen Wink

będzie niespodzianka na pewno ściskam Smile

Pestka,a ja powiem tylko jedno co odrazu samo mi się nasunęło czytając Twoją opowieść: Coście uczynili najmniejszemu mnieście uczyniki,także Kochana wierze,że Bóg widzi Twoje dobre uczynki i nie będzie na to obojętny.
A sen jestem jak najbardziej ZA oby jak najprędzej się zrealizował !!!

Kasiu pięknie to ujęłaś Smile

Pestuś, czasem sny są prorocze i ja wierzę, że ziółka które pijemy nam pomogą w zaciążeniu Smile

śluz był płodny, życzę 2 kresek i szczęśliwej ciąży - to tak na wasze bawełniane gody, gdyz nie miałam jeszcze okazji złożyć Wam życzeń Smile

Taaa, dokładnie! I jak życzę Wam powodzenia i mam nadzieję, że ziółka pomogą Wink

Oby do Brylantowych Godów Wink

Też nie mogę się pozbyć myśli, że świat jest źle poukładany i szczęście dostaje się tym, którzy nie potrafią go docenić. Z drugiej jednak strony jak w końcu i do Nas dotrze promyk szczęścia na pewno będziemy go umiały docenić i może o to chodzi?

UK35 jakiś tam plan u Góry chyba jest na życie... Myślę, że tak właśnie jest, że dane Nam będzie "bardziej" docenić, co dostaniemy od Boga. Może dlatego warto czekać...

A mnie tylko zastanawia jedno... dlaczego odkąd straciłam moje maleństwo otaczają mnie same ciężarne. Na każdym, kroku.
Przeanalizowałam i doszłam do wniosku, że zanim to się stało nie było obok żadnej kobiety w ciąży - wszystkie znajome zaciążyły zaraz po mojej stracie. Już nie wspominając o przypadkowo spotkanych - tak, jak ta w niedzielę.
I nie mogę się opędzić od myśli, że to złośliwość losu czy Boga. Że gdzie bym nie była to potykam się o kobiety w zdrowej ciąży. Jakby jakaś siła wyższa chciała mi bardziej dokopać, pogrążyć, zakpić ze mnie.

To nie tak Pestko,po prostu teraz zwracasz na to uwagę bardziej,niż kiedyś.szlag może człowieka trafić,ale nie martw się,też tak mam.Szczególną "uwagę" zwracam na babeczkę z warzywniaka,zaciążyła zaraz po moim porodzie,a jak byłam w ciąży zastrzegała się,że ona to już nie chce więcej dzieci...I co? jak mogła mi to zrobić? Very Happy

Szczerze,życzę jej jak najlepiej,ale kłuje mnie każde spojrzenie na nią...Kobiety które tracą dzieci,potem zmieniają swoje spojrzenie na Świat i my chyba tak mamy.... Czasem śmieję się sama z siebie,że wredna jestem,bo tak je lustruję,a czasem jest mi po prostu smutno,czuję się jak przegraniec,bo mi się nie udało....Wierzę,że to minie z czasem....

Nie powiem, że ja również nie miałam takich odczuć jak Ty Pestko. Ja straciłam swoje maleństwa, a moja siostra właśnie zaszła w ciążę. Na początku nie potrafiłam sobie z tym poradzić. Zwyczajnie zazdrościłam jej. Teraz również niektóre spośród moich znajomych zaszły w ciąże. Nawet małżeństwo, które nie mogło doczekać się maleństwa przez 9 lat. Zresztą chyba opisywałam to w swojej historii, że był to okropny czas i chwilami myślałam, że powinnam pójść do psychologa, bo chyba wariuję. Wszędzie widziałam dziewczyny w ciąży lub z wózkami. W tych chwilach przypływu rozsądku próbowałam sobie tłumaczyć, że to przez moje przejścia bardziej zwracam na to uwagę. Chciałabym w to wierzyć

Też myslę, że teraz poprostu bardziej zwracamy na to uwagę... Przecież w sumie to nie ich wina Sad

No, ale może to i jakaś próba na Naszą wytrzymałość? Nie wiem... Jakiś czas temu też mnie to drażniło, ale już się z tym oswoiłam. O ile można się oswoić z zazdrością Neutral

Pestuś :*

Aguś ja się oswoiłam na tyle, że nie zaczynam płakać na ulicy. Ale bywają gorsze dni (to już mój 3 gorszy z kolei) kiedy boli mnie to wszystko tak bardzo, kiedy tak strasznie tęsknię i jestem rozbita i nie do życia, nie mam siły i ochoty na nic.