15 Października Dzień Dziecka Utraconego

Kochana Aniołkowe Mamy dla wszystkich Waszych Dzieci w ten ich Dzień Dziecka...obchodzony troszeczkę inaczej...15 października... Z balonikami i lampionikami unoszę kołysankę, dla pogrążonych w śnie maluszków

Ach, uśnij, moja mała,
lalka też będzie spała.
Bajkę ci powie do uszka
twoja zaspana poduszka.

Dobranoc już, dobranoc,
melodia do snu ukołysze.
Zaśnijcie już, moje dzieci
wsłuchajcie się w nocy ciszę.

Ach, uśnij, mój malutki,
od dawna śpią krasnoludki.
Śpi polny żuczek i muszka,
zasnęła twoja poduszka.

Ach, śpijcie, moje dzieci,
gdy księżyc w górze świeci
i nawet gwiazdki na niebie
sennie mrugają do siebie.

Dobranoc już, dobranoc,
melodia do snu ukołysze.
Zaśnijcie już, moje dzieci
wsłuchajcie się w nocy ciszę.

To Dzisiaj. Nie, nie Dzisiaj. Wczoraj, Jutro, W Poniedziałek i W Dzień Pieczonego Ziemniaka, Nad Ranem i O 22:35. Zawsze.
Bo Dziecko Utracone to nie jest jedna myśl, czy nawet kilka mu poświęconych 15go października. To Wszystko i Zawsze. To nie balonik wypuszczony w niebo w czasie medialnej akcji – tak, taka akcja też jest potrzebna. Żeby poczuć wspólnotę, żeby być razem z innymi rodzicami czy raczej żeby nie być samemu, żeby uświadomić Coś Komuś. To Ślad. To całkowicie zmienione spojrzenie na życie, na ludzi, na cieplejszy podmuch wiatru, jasne promienie słońca, maślaka pod sosną, na uśmiech przechodnia i psie merdanie ogonem.
„Już nigdy nic nie będzie takie samo” – nie jest. Ale do przodu! Do przodu ile sił. Dla tych co są i dla tych, którzy będą.

Kim byś był Synku dzisiaj? Zwierconym, wiecznie pogodnym rudzielcem jak Miki? Płaczliwym przytulakiem jak Maksio? Miałbyś piękne oczy swojego ojca i mysie włoski po mnie? Kim byś był – kim? Kimś kubek w kubek… niepodobnym?

Ogarek się tli. Pamiętam.

Patrzę przez okno i widzę piękne jesienne słońce, otwieram je i czuję delikatny powiew chłodnego wiatru - pod balkonem stoi mój owczarek niemiecki i cieszy się jak głupi na mój widok. Wracam do kuchni, bo na płycie zaraz przypali się barszcz biały, ziemniaki trzeba obrać. Z ulicy słyszę warkot silników, gdzieś z oddali dźwięk sygnałów karetki, o chyba i pociąg jedzie. Dzień jak co dzień.
Już nie pamiętam jak wyglądało słońce przed majem 2009, nie pamiętam zapachu tamtego wiatru, nie wiem, jak smakowały wtedy ziemniaki i jak warczały samochodowe silniki... PRZED. Wiem tylko, że w chwili gdy straciłam moje pierwsze dziecko zmieniło się wszystko. I już zawsze będę postrzegać wszystko inaczej - od spraw ważnych przez pozornie nic nie znaczące drobiazgi.
Życzę Wam kochane aby ta zmieniona codzienność pozwoliła godnie żyć i zachować pamięć.

Aniołeczki... (*)... :*

Dla naszych Aniołków po drugiej stronie tęczy [*]

(*) (*) (*) dla wszystkich naszych Aniołków

Dla naszych maluszków po ten drugiej stronie tęczy [*][*][*]............

Tak wiele długich dni minęło i tak bardzo nie jest jak powinno...Tęsknię...Bez nadziei na lepsze jutro.

(*)(*)(*)

Dziewczyny macie jakieś informacje na temat tegorocznych spotkań balonikowych DDU?
Tym razem nie mogę nic znaleźć w necie Sad

może jeszcze za wcześnie? Nie chciałabym przegapić, więc proszę o info.
Z góry dziękuję :*

Kostulku, też szukałam, jeszczy chyba za wcześnie Wink

:*

[link widoczny dla zalogowanych]

Tutaj są informacje na ten temat.

Loruś dzięki, ale ja nadal nic nie mogę znaleźć o Poznaniu Sad

Loruś to co znalazłam umieściłam na górze ale o Poznaniu rzeczywiście nic nie znalazłam Sad

jak coś wyszukam umieszczę od razu

Wieczne Światełko Pamięci dla Naszych Aniołków(*)(*)(*)

w tym szczególnym Dniu Dziecka Utraconego 15 Października 2014

Ukojenia w Waszych sercach Aniołkowe Mamy i Aniołkowi Tatusiowie.

Dla Wszystkich Aniołków po drugiej stronie tęczy @@-->>---